Rookverbod

Een korte blik door de bus leerde: reken qua persoonlijke ruimte nergens op.
Vijf haltes genoot mijn tas het bijrijdersschap. Daarna moest hij zich ophouden tussen mijn benen. Als een teleurgesteld hondje.
Dat wrong.

Ik koesterde een gezonde haat voor de vrouw naast me. Dat is het geruststellende van openbaar vervoer. Je kunt iemand haten zonder reden. Van iemand houden ook. Tot je uitstapt, dan is het weg.
Wegwerpemoties.
Kijk er niet vreemd van op als Japanners het verpakt hebben. Naast de gedragen slipjes. Al voor een paar Yen.

Ik las het Parool. Een middagkrant, dus het nieuws van de dag ervoor. Voldongen feiten zijn rustgevender dan feiten.
De krant is in tabloidformaat, maar bij het omslaan van een pagina… Dat wrong dus ook.
De vrouw meende dat ik haar aankeek wanneer ik links las. Vanuit mijn ooghoeken kon ik haar zien loeren.
Jeuk.

Voor we de IJ-tunnel inreden pakte ze iets uit haar tas. Ik wilde niet kijken. Wat ook niet nodig bleek, want niet veel later kon ik ruiken wat ze in haar handen had. Shag.
Van shag kun je veel vinden, behalve dat het door vrouwen gerookt moet worden. Shag over de longen, is doorgaans shag onder de oksels. Daarnaast moet je rekening houden met een negatief effect op de PH-waarde.

Ik vroeg me af of ik het met haar zou kunnen doen. Nu en dan waag ik me daaraan. Een fantasie loslaten op een vrouw die buiten de conventies van goede smaak valt. Voor de lakmoesproef.
Houd je lusten dichtbij, maar je fetisj dichterbij.

Ik kon het niet.
Want ze rookt shag. En ze was boven de 50. En ze had moe haar. En een jas met een bontkraag. En iets met haar zuurgraad. En ze rookt shag.
De lakmoesproef.
Ik moet daar mee minderen.