Het kan niet anders of iedereen heeft het door. Mijn ogen verraden het. Verraden mijn lichaam.
Mijn god, heb je ooit plichtmatiger staan dansen? Ik kijk om me heen. We bewegen hetzelfde. Niemand uitgezonderd. Been voor, been achter, tapje tegen de heup, goedkeurend knikken, Mona Lisa smile. De muziek is een cabaretier, wij het publiek dat lacht omdat het hoort. Ik vraag me af of ik de enige ben. Die nadenkt over waar hij nu, op dit exacte moment, mee bezig is. Het lijkt van niet. Maar een therapeut leerde mij ooit dat je nooit alleen bent wanneer het op gedachten aankomt die op het oog minder gangbaar lijken. Het zou dus zomaar kunnen dat 300 anderen hier doodgewoon hetzelfde denken. Dat ze ook maar blijven doorgaan met wat ze doen. Puur omdat nu, op dit exacte moment, gaan stilstaan ook geen optie is. Als je stopt ben je af. Wilt u zo vriendelijk zijn om langs de kant te gaan staan? Dank u.
Waarom? Waarom heb ik me weer over laten halen?
Nou, simpel. Omdat je iemand nodig hebt, weet je nog? Om minimaal mee te neuken. Omdat drank, coke en porno met de gordijnen dicht een pleister is die niet meer plakt. Trekken aan een dood paard. Het kan gezellig zijn, maar het geeft zo’n rotzooi, hè.
Ik wil een wodka. Geen coke. Nog niet. Misschien helemaal niet. Dat zou goed zijn. Kijk maar gewoon.
Mijn god, heb je ooit plichtmatiger staan dansen? Ik kijk om me heen. We bewegen hetzelfde. Niemand uitgezonderd. Been voor, been achter, tapje tegen de heup, goedkeurend knikken, Mona Lisa smile. De muziek is een cabaretier, wij het publiek dat lacht omdat het hoort. Ik vraag me af of ik de enige ben. Die nadenkt over waar hij nu, op dit exacte moment, mee bezig is. Het lijkt van niet. Maar een therapeut leerde mij ooit dat je nooit alleen bent wanneer het op gedachten aankomt die op het oog minder gangbaar lijken. Het zou dus zomaar kunnen dat 300 anderen hier doodgewoon hetzelfde denken. Dat ze ook maar blijven doorgaan met wat ze doen. Puur omdat nu, op dit exacte moment, gaan stilstaan ook geen optie is. Als je stopt ben je af. Wilt u zo vriendelijk zijn om langs de kant te gaan staan? Dank u.
Waarom? Waarom heb ik me weer over laten halen?
Nou, simpel. Omdat je iemand nodig hebt, weet je nog? Om minimaal mee te neuken. Omdat drank, coke en porno met de gordijnen dicht een pleister is die niet meer plakt. Trekken aan een dood paard. Het kan gezellig zijn, maar het geeft zo’n rotzooi, hè.
Ik wil een wodka. Geen coke. Nog niet. Misschien helemaal niet. Dat zou goed zijn. Kijk maar gewoon.
Ik wurm me tussen hen die aan de bar hangen. Sorry, sorry, dank je, ja, dat is ‘m.
Niet cool kijken nu. Doet iedereen al. Lach. Je herinnert je iets grappigs. Binnenpretjes zijn uitnodigend, regel 1 als je alleen staat. Ik denk aan niets en lach. Het is een goede lach, want ik voel haar kijken. Links, aan het einde van de bar. Samenzweerderig. Ik blijf terugkijken en na een seconde of tien knik ik uitdagend: “Wat had je dan?”
Ze slaat haar ogen neer, neemt een slokje van haar drankje en draait zich om. Haar glimlach verdwijnt in de wachtende menigte. Koortsachtig probeer ik haar te volgen maar ik ben haar direct kwijt. Ik vloek in mezelf en wil snel bestellen. Op hetzelfde moment voel ik een hand op mijn rug. Een glimlach, een wenk. Ik lach. Het is een goede lach. Een echte lach.
Daarom heb ik me weer over laten halen.
Ik sluit de toiletdeur en we beginnen te zoenen. Geile, rustige, lange zoenen. Natuurlijk smaakt ze zoet. Ik pak haar hand en leg deze tegen mijn kruis. Ze schudt nee. Nee? Voordat ik iets kan zeggen legt ze haar vinger op mijn mond en draait ze zich om. Als ze haar rokje omhoog doet ruik ik haar. Ondanks de omgeving kan ik haar ruiken. Als ze zich heel lichtjes naar voren buigt kijk ik naar beneden. Ze heeft geen string aan, maar een klein broekje. Een klein camouflage broekje. “Kom je landje veroveren?”. Dat zegt ze echt. Ik krijg een brok in mijn broek en maak deze los terwijl zij haar legerdingetje naar beneden schuift. Ze is prachtig nat. Met drie vingers verken ik haar fruithapje, waarna ik ze in mijn mond steek. “Sorry, maar dit gaat niet lang duren…”, zeg ik als in één rustige beweging volledig bij haar binnendring. Haar warmte... Ik ken haar warmte! Het is dezelfde warmte als de allereerste keer, ik ben er zeker van!
“Zeg het maar…
Hallo! Zeg het maar…”
Een barmeisje kijkt me verveeld aan. Links, aan het einde van de bar staan allemaal mensen die ik niet ken. “Een wodka met ijs… graag.”
Ik sluit de toiletdeur en zet het glas op de grond. Ik neem een snuif, plichtmatig, en nog één. Misschien moet ik zo maar eens op huis aan.
Niet cool kijken nu. Doet iedereen al. Lach. Je herinnert je iets grappigs. Binnenpretjes zijn uitnodigend, regel 1 als je alleen staat. Ik denk aan niets en lach. Het is een goede lach, want ik voel haar kijken. Links, aan het einde van de bar. Samenzweerderig. Ik blijf terugkijken en na een seconde of tien knik ik uitdagend: “Wat had je dan?”
Ze slaat haar ogen neer, neemt een slokje van haar drankje en draait zich om. Haar glimlach verdwijnt in de wachtende menigte. Koortsachtig probeer ik haar te volgen maar ik ben haar direct kwijt. Ik vloek in mezelf en wil snel bestellen. Op hetzelfde moment voel ik een hand op mijn rug. Een glimlach, een wenk. Ik lach. Het is een goede lach. Een echte lach.
Daarom heb ik me weer over laten halen.
Ik sluit de toiletdeur en we beginnen te zoenen. Geile, rustige, lange zoenen. Natuurlijk smaakt ze zoet. Ik pak haar hand en leg deze tegen mijn kruis. Ze schudt nee. Nee? Voordat ik iets kan zeggen legt ze haar vinger op mijn mond en draait ze zich om. Als ze haar rokje omhoog doet ruik ik haar. Ondanks de omgeving kan ik haar ruiken. Als ze zich heel lichtjes naar voren buigt kijk ik naar beneden. Ze heeft geen string aan, maar een klein broekje. Een klein camouflage broekje. “Kom je landje veroveren?”. Dat zegt ze echt. Ik krijg een brok in mijn broek en maak deze los terwijl zij haar legerdingetje naar beneden schuift. Ze is prachtig nat. Met drie vingers verken ik haar fruithapje, waarna ik ze in mijn mond steek. “Sorry, maar dit gaat niet lang duren…”, zeg ik als in één rustige beweging volledig bij haar binnendring. Haar warmte... Ik ken haar warmte! Het is dezelfde warmte als de allereerste keer, ik ben er zeker van!
“Zeg het maar…
Hallo! Zeg het maar…”
Een barmeisje kijkt me verveeld aan. Links, aan het einde van de bar staan allemaal mensen die ik niet ken. “Een wodka met ijs… graag.”
Ik sluit de toiletdeur en zet het glas op de grond. Ik neem een snuif, plichtmatig, en nog één. Misschien moet ik zo maar eens op huis aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten