dinsdag 18 maart 2008

Hoera een Hugo


Lieve Hugo,

“Hoera een Hugo.”

Dat vond papa wel een droog grapje om voor het raam te hangen. Niet iedereen die langs komt merkt het op. Laat dat de eerste les zijn die ik je meegeef, mooi jochie. Dat er nogal wat is dat niet door anderen wordt opgemerkt. En dat je deze mensen heel waarschijnlijk niet tot je beste vrienden zult rekenen. Zeker wanneer het een onopgemerkt grapje betreft.

Je bent nu een week in ons leven en ik durf je zonder schroom te bekennen dat alles waar is. Meer dan dat zelfs. Want ook de komende periode omarm ik zonder vragen. Die periode waarin je het begrip slaap een twijfelachtige lading gaat geven. Waarin je feitelijk niets meer bent dan een pruttelend, poepend, huilend en slapend hoopje. Maar wat een magnifiek hoopje.
Wees gerust, lieve Hugo, ik ga hier niet zitten dwepen. Hoewel ik je wel moet bekennen dat ik zaterdagavond op een verjaardag veel over de bevalling heb gesproken. En daarbij termen als ‘ontsluiting’, ‘stuwing’ en ‘speen-tepel verwarring’ bezigde zonder er bij na te denken. Dat van die laatste term is niet helemaal waar. Daar moest ik om lachen. Zo kinderachtig is je vader ook wel, laten we dat maar meteen de tweede les noemen. Neemt niet weg dat mocht ik er zijn geweest als iemand anders, ik mezelf zeer waarschijnlijk gemeden had. Laat ik je daarom hier en nu de belofte doen dat ik mijn trots alleen op gepaste momenten, en met waardigheid, zal tonen.

De eerste dag deed je je oogjes nog niet open omdat je hoofdje klem had gezeten. Weet je dat ik dat op dat moment geruststellend vond? Ergens dacht ik namelijk dat je alles direct zou zien. Al mijn angsten, twijfels en neuroses. Dat komt door die verdomde babyfluisteraar van de televisie. Na twee keer te hebben gekeken was ik er van overtuigd dat alle baby’s zijn uitgerust met het zesde zintuig. En dat wij volwassenen slechts de mazzel hebben dat jullie je nog niet in woorden kunnen uitdrukken. Inmiddels heb je me al meerdere keren aangekeken. Nog steeds vraag ik me af wat je allemaal ziet, maar omdat mijn liefde voor jou vele malen groter is dan mijn tekortkomingen heb ik het een geruststellend plekje kunnen geven.

Je wil elke avond tussen ons in slapen. Aangezien wij een wat buigzame discipline hanteren gebeurt het vaak dat ik ’s nachts wakker wordt en tegen een heel klein hoofdje aan kijk met een nog kleiner vuistje ernaast. Vaak pruttel je dan wat met je mondje en soms frons je er ook bij. Dan ben je het vertederendste klootzakje dat ik ooit heb gezien. Gelukkig werkt dit niet overdrachtelijk. Ik vind veel andere kinderen nog altijd met grote regelmaat irritant. Ik kan je niet vertellen hoe geruststellend dat is.

Voor je werd geboren heb ik me heel kort afgevraagd of ik het jou mocht aandoen. Daarmee bedoel ik: jou op deze wereld zetten. Die zo grenzeloos kortzichtig lijkt dat je je afvraagt hoe het mogelijk is dat wij mensen bovenaan de voedselketen staan. Tot ik je zag. En direct weer onderkende wat het enige antidotum is. Iemand op deze wereld zetten die het wel begrijpt. Dat klinkt moeilijker dan het is. Ik kan niet wachten tot ik met je kan praten.

Veel liefs, papa.

2 opmerkingen:

Rembrandt Smids zei

Hey man, Geniet van deze fantastische tijd! Gefeliciteerd!

Anoniem zei

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the TV Digital, I hope you enjoy. The address is http://tv-digital-brasil.blogspot.com. A hug.