donderdag 13 september 2007

Van Nistelrooy spuugt naar analisten


Clarence Seedorf was 30 jaar oud toen hij werd geboren. Ruud van Nistelrooy is op zijn éénendertigste nog altijd elf. Zelden kwam dit mooier tot uiting dan gisteravond. Die goal, natuurlijk, magistraal. Maar het zat ‘m in het juichen. Nog voor de bal het net raakte draaide Ruud zich al om. Toen kwam het. Die blik in de ogen. Die lach. En vooral, die vuist. Dit was niet het juichen van een spits die op het hoogste podium wéér het verschil maakte. Hier juichte het gouden pikkie uit Groep 8 die zojuist de finale van het schoolvoetbaltoernooi had beslist.

Na afloop onder de douche dezelfde taferelen als altijd. Zijn vriendjes zingen. ‘Campeones, campeones...Ruudjúh, Ruudjúh, Ruudjúh!'. En Ruudje? Ruudje plukt wat aan zijn ontluikende schaamhaar en ziet het allemaal grinnikend aan. Zometeen lekker een patatje en een cola.

Glunderend neemt Ruudje plaats op zijn kruk in het hoekje van de kantine. De blonde poes achter de bar geeft hem een aai over z'n natte bol. "Die patatjes krijg je van mij, schat." Ruudje vindt het allemaal best. Als ze vraagt wanneer die leuke vader van hem weer eens komt kijken schuift Ruudje gnuivend een patatje naar binnen.

Ruud van Nistelrooy is de zuiverste vorm van voetbalromantiek. Hij verdient het vereeuwigd te worden. Als stripheld. Goudhaantje wint de Cup, dat werk. De eerste exemplaren mogen vervolgens direct naar de analisten. Die zo vol zijn van hun eigen zuur, dat ze het niet eens doorhebben als schoonheid ze vol in de bek spuugt.



Meer voetbabbel? Je leest het op tweekeergeelisrood.

Geen opmerkingen: