woensdag 27 juni 2007

I ain’t laughin’, nigga…

Begrijp me niet verkeerd. Puur als muziekvorm beleef ik net zoveel plezier aan een ruffe rap als de next wigga. Maar er is één fenomeen waar ik keer-op-moederneukende-keer tegenaan loop, dat me krankzinniger maakt dan muffe crack. Dat vette lachje. Dat-vukking-vette-kut-lachje dat zo’n beetje in elke ‘phatte’ track zit. Meestal aan het eind. Beetje geneger-dit, geneger-dat..huhhuh..hehehe..hel ja, negert. En hoe vaak ik ook luister, geen godverdomde grap te horen. Is in geen ghetto of wegen te bekennen. Dan vraag ik me dus af, nigga, heb jij soms de lach aan je kont hangen?

Dat is, zeg maar, dat gebied boven je Karl Kani broek. Ik hang m’n broek ook weleens lager dan de fabrikant in gedachten had. Maar met een lach is dat zelden tot nooit gepaard gegaan. Of is het wellicht dat je door die broek te low riden aan de voorkant continu die immense orka ziet hangen? Die gebronsde puddingbuks die je zonder rollator de studio niet mee in krijgt? Want dan ben ik wel thuis. Allicht dat ik in zo’n situatie een vette lach ook niet zou kunnen onderdrukken.

“Kijk ‘m nou hangen, die enorme doorbakken shoarmarol! Nee serieus! Kijk nou man. Gódverdómme!”

Zo beschouwd wordt het laatste lachje waarmee ik geconfronteerd werd me ineens ook volkomen duidelijk. Volkomen. Aan het eind van “I Know What You Want” van Busta Rhymes en Mariah Carey kan Miss Chipmunk haar helaas welbekende hoge noot niet laten liggen. Dit verleidt Busta tot een shiiiit-bitch lachje, waarna hij bevestigt dat hij-wel-wist dat ze die hoge noot nog even zou laten horen.

Gee, G, je meent het. Maar om te lachen was het niet. Sterker nog, ik wel kan janken, Prutsa. Tenzij…precies. Tenzij Busta zijn naam eer aandeed op baby’s Reef©-waardige back. Want kille jongen die zo’n noot emotieloos ondergaat als hij en lil' busta daar verantwoordelijk voor zijn…

Enniehoe, laten we eerlijk zijn. Die lach heeft niets met die enorme vleeslul te maken – het eventuele mythe-gehalte ervan buiten beschouwing latend. Het heeft te maken met die grote wieldop, die brute bubbelbad, die neukende goudklompje op die vinger. Kortom, om die spiegeltjes en die kraaltjes. Je weet toch.

Dus, bruddas, laten we het volgende afspreken. Je lacht je alleen nog de 8-balls uit de broek vanwege al die niet-strafbare breezah-bitches die zich met busladingen tegelijk komen laten exploiteren. En verder krijgt dat walgelijke lachje 25-to-life in Attica.

Aight?
Aight.

Geen opmerkingen: