vrijdag 20 november 2009

Een noodzakelijk kwaad

Ik moest iets schrijven voor werk.
Op vrijdag. Dus waarom niet een keer iets anders proberen?
Niet veel, een vleugje maar.
Omdat het zo leuk zou zijn. Omdat het kan. En omdat er al zo tranentrekkend veel standaardtekst moet worden geschreven.
Vervolgens krijg je feedback. Een noodzakelijk kwaad dat bij het salaris inbegrepen is.
Het is niet toegankelijk genoeg, zegt men.
Wel leuk hoor, en heel jou, maar ja, wellicht toch te moeilijk, dan haakt een bepaalde groep af. Zegt men.
Dat heet natuurlijke selectie, zeg je.
Of opvoeding. Misschien doet het iets met de vocabulaire van een bepaalde groep, of pakken ze een woordenboek, zoals ik zelf ook doe. Zeg je.

De zin waarom het ging: Change. A word that has been used and misused so much it’s on the verge of crossing over to the wasteland of catch phrases, if it hasn’t already.

Natuurlijk ben ik gaan schaven. Net zolang tot het liep, klonk en rook als een standaardtekst.
Een noodzakelijk kwaad dat bij het salaris inbegrepen is.

1 opmerking:

Ted zei

Gewoon een verbindings-streepje tussen catch en phrases....