donderdag 19 november 2009

Gute Nacht, Freunde

Ik zou meer moeten schrijven.
Dat denk ik vrijwel dagelijks. Een theorie zou kunnen zijn dat dit dusdanig veel tijd vergt dat ik aan schrijven zelf niet toekom. Ware het niet dat die theorie ter plekke wordt ontkracht met elke aanslag op mijn toetsenbord. Een theorie die stand houdt in een ongecontroleerde omgeving, kom daar maar eens om als je zelf de afhankelijke variabele bent. Een gotspe is het.
Fraai woord, overigens, dat gotspe. Iets van andere tijden. Tenminste, ik ga er niet vanuit dat nieuwe generaties de term nog vaak bezigen, laat staan dat bekend is wat er mee wordt bedoeld. Bargoens, kom daar maar eens om.

En nu we het toch over fraaie woorden hebben. Gister nog liet ik ‘schraalhans’ vallen. Van de keukenmeester. Hoor je nog zelden, terwijl we toch maar gewoon vuistdiep in de crisis zitten. Maar nee, we volstaan met zinnen waarin ‘geld, zeg maar, een dingetje is’.
Een tijdmachine. Kom daar maar eens om zonder Willy Vandersteen. Je zou gesprekken kunnen larderen met een vocabulaire zoals dat eigenlijk alleen nog in België gewoon is. En je zou een vliegticket kunnen kopen om een concert van Elvis bij te wonen. Als we toch kunnen kiezen, de Comeback Special op NBC. Zodat je kon zeggen: “Elvis… wat een pak. Wat-een-pak. Een legendarisch pak, Elvis, dat pak van jou. Neem dat van mij aan.”

Een tijdmachine. Er zou weer Sint Maarten worden gelopen zoals vroeger. Straten overspoeld met kleine mensjes met zakken snoep. Zodat je, mocht je op dat moment volwassen zijn, even zou denken: Ze zijn geland, ze zijn geland! Ze zijn heel klein met lampionnetjes! En ze houden niet van mandarijnen! Gewoon snoep geven en glimlachen…
Nu rijd je door Purmerend en tel je rond 19.00 uur de lampionnen op twee handen. En thuis wacht je vrouw. Ze had er naar uitgekeken. Eindelijk weer een buurt waar je geen tijd hebt om te pissen omdat er alweer gezongen wordt voor je deur. Dus het tuinhekje open en lantaarns met kaarsen aan weerzijden van de voordeur.
Maar er komt geen hond, althans, geen roedel. En dus blijf je achter met een bak snaai en een stuiterend kind van 1 ½ dat spekjes naar binnen schuift als ware hij katholiek en de spekjes hosties.

Vroeger is met de dag doder. Als je niet oppast. Als je dat wel doet, doe je er goed aan 's avonds om 23.00 uur over te schakelen naar radio 1. Je kunt nu beter meezingen dan vroeger, en je mag er inmiddels zelf bij roken.

Voor nu:
Gute nacht freunde, es wird zeit für mich zu gehn.
Was ich noch zu sagen hätte, dauert eine zigarette,
und ein letztes glas im stehn.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Willen jullie misschien ons huis lenen volgend jaar? Er waren hordes minimensjes toen wij thuiskwamen.
En de buren verderop hadden zelfs een buitentafel met glühwijn en kaarsjes gemaakt. Het was 1 groot Anton Pieck tafereel. En wij gingen dat ontvluchten...

GrW

beerendsz zei

jullie moeten je schamen.

Anoniem zei

Haha, de buurtkindjes krijgen al genoeg andere leuke dingen.

Ted zei

Bij ons kwam de buurvrouw een liedje zingen omdat het leek dat de kleintjes wegbleven. Dat was een aardig startsein, want daarna kwamen er toch nog ettelijke roedeltjes langs. Ze kregen een mini-mars, om het herkenbaar te houden voor ze.
En Terry kwam nog langs, mooi gezongen!

Anoniem zei

vroeger is wel het allerdoodst.