De golf zwelt aan en bekommert zich geen moment om mijn twijfel. Hoewel ik meespring redt het bekertje met koffie in mijn hand het niet. Ik kijk verderop naar rechts. Daar kunnen mensen staan.
“Een zandbank!”, roep ik.
De groep volgt me, al weet ik de volgende ochtend niet meer uit wie de groep bestaat.
De bodem onder mijn voeten geeft wat rust. Ik kijk naar het strand. We zijn behoorlijk afgedreven. Ik realiseer me dat het een straffe terugtocht wordt.
Komt tijd komt terugtocht, denk ik nog als er een bus aan komt rijden. Het water is weggetrokken. Ik kijk achterom en zie hoe de zandweg links afslaat waar de bus doorrijdt. De Kalverstraat, maar dan in Beiroet.
“Als we hard rennen halen we de tram!”
We rennen, met z’n vijven volgens mij, en halen de tram die in de richting rijdt waar eerst het strand lag. Ik weet niet zeker of we ook zijn uitgestapt.
Wie in zijn dromen leeft hoeft niet te treuren om verloren dagen.
Neemt u dat van mij aan. Ik ben de sleepwalkert.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten