Bent u daar?

Nu ik weer wat regelmatiger stukjes tekst plaats alhier, heeft het er de schijn van dat een en ander ook gelezen wordt. Toch verdenk ik Google Analytics ervan schrijver dezes mee te tellen. Wat qua gemiddelde tijd gespendeerd op deze blog dan toch voor een enigszins vertekend beeld zorgt.

Anders gezegd: indien mijn paranoia misplaatst is, zou het betekenen dat anderen dan ikzelf hier soms zomaar een goede 20 minuten rondstruinen. Ik draai er niet om heen: dat zou ik fijn vinden. Want hoewel ik het type ben dat om zijn eigen grappen lacht, uiteindelijk hoop je toch op iets dat je met enige fantasie ‘een publiek’ mag noemen.

Kortom, als u het aandurft, mag u best een keer iets van u laten horen. Daar zijn geen consequenties aan verbonden, of contributie, of een jaarlijks paintball uitje. Een eenvoudig ‘hoi’ zou al volstaan. Zie mij als de bejaarde die een week teert op dat minuutje aanspraak.

Ik dank u bij voorbaat. Een handvol van u, als Google Analytics niet bedriegt. En als u niets wilt laten horen, ik zal het u niet kwalijk nemen. Sterker nog, ik schud u virtueel de hand en draai dat plaatje van Erik Mesie.
Ik heb stiekem met je gedanst. Ik hoop dat je het leuk vond.