Mijn swingende ex-overbuurmeisje

Een vriend stuurde een e-mail en vertelde over een meisje dat bij hem werkt.
Ze zou mijn voormalige overbuurvrouw zijn geweest in de tijd dat ik nog in Amsterdam woonde.

Ik dacht aan mijn tijd in Amsterdam. Ik kwam op één overbuurvrouw. Eigenlijk was ze meer een overbuurmeisje.
Overbuurvrouwen hangen de was op het balkon. En kijken misprijzend als je de balkondeur open hebt met muziek aan.
Wat ze niet doen is swingersfeestjes organiseren.
Dat doen overbuurmeisjes, en specifiek: mijn overbuurmeisje.

Mijn toenmalige vriendin en ik stonden op een zaterdagavond in de keuken. Het was al avond.
De keuken bevond zich aan de achterkant, van waaruit we uitkeken op de woningen aan de overkant. Een binnenplaats met tuintjes scheidde de woningblokken.
Onze aandacht werd getrokken door vreemde lichtkleuren, die uit de woonkamer van de woning recht tegenover ons kwamen.
De gordijnen waren dichtgetrokken, maar de opening aan de zijkant bood precies genoeg ruimte voor het licht om te ontsnappen, het schemer in.
Het was diezelfde ruimte die ons een blik verschafte op hetgeen zich bij de lichtbron afspeelde.

We ontwaarden een viertal mensen, naakt.
Ze hielden vreemde objecten vast. Slingers en zwaarden, waarmee ze het luchtruim doorkliefden terwijl ze gracieus om elkaar heen sprongen, als sjamanen in een rituele swingersdans.
Toen we na tien minuten begrepen dat ze voorlopig nog niet uitgespeeld waren, wijdden we ons weer aan het drankje waarvoor we de keuken in waren gekomen.

Dit ging zo enige maanden door.

Op meerdere weekenddagen toonden de overburen zich op het balkon. Samen met de gasten van de dag. Na een aperitiefje begaven ze zich naar binnen, waarna na enige tijd de gordijnen dicht gingen.
Omdat het zicht door de gordijnen beperkt was hebben we een moment getwijfeld.
Misschien speelden ze wel twister.
En was al het overige niet meer dan onze eigen fantasie.

Tot ze zich, tijdens of na hun activiteiten, onverbloemd aan de wereld presenteerden. Die wereld waren wij. En wij zagen onze nog geklede overburen met een naakte man hun keuken inlopen.
We konden ze niet verstaan.
Maar hun lichaamstaal was helder.
Ze waren blij met de naakte man. Wat hij ook gedaan had, hij had dat goed gedaan.
Het was wachten op het moment dat ze hem een bemoedigend tikje tegen de scrotum zouden geven: lekker gewerkt, pik.
De volgende ochtend stond een camera op een statief eenzaam in hun woonkamer. Een onschuldige omstander die nog veel meer te verwerken moet hebben gehad dan wij.

Na enige tijd lieten we het voor wat het was: de gasten, de lichten, de naaktheid.
De gewenning had gewonnen van de sluimerende intrige.
De rekbaarheid en het absorptievermogen van het menselijk referentiekader zijn in dat opzicht even indrukwekkend als zorgelijk te noemen.
Onze swingende overburen waren verworden tot een pauze-act waarmee wij onze gasten, op aanvraag, vermaakten.

Later heb ik er nog enige tijd alleen gewoond. Af en toe zag ik mijn overbuurmeisje op het balkon. Ik moet toegeven dat het mij destijds een goed idee leek om met haar te swingen. Ze kwam over als iemand die over één en ander niet al te moeilijk deed. En niet al te moeilijk telt wanneer je single bent.
Alleen ik had niets om te ruilen. Iets waar in de swingersscéne toch aan getild wordt.

Ik realiseer me nu dat ik haar was vergeten. Mijn ex-overbuurmeisje. Tot de e-mail van die vriend.
Bij navraag bleek dat het om een overbuurmeisje aan de voorkant ging.
Ik heb geen idee wie ze is.
Maar los daarvan denk ik dat ik hoe dan ook de achterkant prefereer.