Titels worden schromelijk overschat

1.
Gisteravond zapte ik bij toeval langs ‘Het Gesprek’. Ik viel middenin Letterman. Waar de huidige malaise bij concurrent NBC uiteraard een dankbaar onderwerp voor de tekstschrijvers was geweest. Je kunt van Amerikanen vinden wat je wilt, maar in het format van de Late Night Show staan ze nog altijd op eenzame hoogte. De grappen zijn zo flauw dat ze briljant zijn, en worden dusdanig prettig uitgemolken dat niet lachen geen optie is. Om het af te romen worden ze geserveerd met een vorm van zelfspot die hier nog niet is uitgevonden.
Kijken. Het is de gewenste afsluiting van de dag.

2.
Ik droomde dat we nog een kind hadden gekregen. Wederom een zoontje, dat een onvoorstelbaar naar kutkind bleek. Er staat me bijzonder helder voor de geest dat ik dacht: dit kind is niet goed, we moeten ervan af. Kortom, er geldt nog geen zwemverbod, maar voorlopig mag niemand in het diepe bad.

3.
Nadat het kind was verdwenen, zo plotseling als het was gekomen, bevond ik mij op een zeilboot. Dat ging even goed, tot Jaws het wateroppervlak doorkliefde. In het begin was het een kleine haai. Tot ik zei: Jaws, hoort die niet veel groter te zijn? Mijn onderbewustzijn bleek niet te beroerd aan dat verzoek gehoor te geven. Waarna de echte Jaws het een goed idee leek de boot op sleeptouw te nemen en heel hard rondjes te gaan zwemmen. In paniek sprongen we van boord en renden koortsachtig het vaste land op, om hoog op de heuvel beschutting te zoeken. Nu kun je van haaien vinden wat je wilt, maar in een sprintje een berg oprennen behoort niet tot hun repertoire.

Het was al met al een enerverende nacht.