Eega ontdoet hem van zijn pyjama, terwijl ik het condens van de douchecabine veeg. Daar staat hij. In zijn luier en in zijn blote bassie. Ik ben blij dat ik weer ‘blote bassie’ kan zeggen. Het is toch een goede 30 jaar geleden.
De associatie met Cupido schiet altijd direct naar boven als ik hem zo zie. Een klein kolerelijertje in een luier. Alleen de vleugels en pijl en boog ontbreken.
Ik schuif de deuren van de douchecabine opzij en zie een naakt mannetje twijfelen of hij naar binnen moet stappen. Ik steek mijn handen uit om hem te begeleiden. Terwijl ik dat doe praat ik als een jonge ouder. Retorisch en in tweevoud, dus.
“Wie staat daar lekker in zijn blote niksie! Wie staat daar lekker in zijn blote niksie!”
Ik ben ook blij dat ik ‘blote niksie’ kan zeggen. Vanwege ‘niksie’. Het vaderschap kan heel wel de doodsteek voor mijn carrière betekenen.
Hugo staat onder de douche terwijl ik zijn handjes vasthoud. Ik zet hem vol onder de straal. Een soort waterboarding voor baby’s. Gemeen wellicht, maar er is een gerede kans dat we in de buurt van water gaan wonen. Zie het dus als een vorm van in het diepe gooien.
Hugo slaat evenwel direct terug. Het kletterende water inspireert hem tot de zuiverste vorm van kleedkamerhumor.
Ik kijk naar beneden en zie vol trots hoe hij mijn voet onderpist.
3 opmerkingen:
Haha, wat een held is het ook!
Haha, lief!
Ach, met weemoed denk ik terug aan de tijd dat je net zo vertederd was als ik over je voeten piste. Gewoon, in het fietsenhok bij .bone.
Die herinnering pakt niemand me af.
Voor altijd jouw zure kraker
Een reactie posten