‘God only knows’ van The Beach Boys.
Het vederlichte refrein tilde me nauwelijks zichtbaar op en begeleidde me richting toilet.
Onderweg gebeurde iets vreemds.
Ik bedacht: Weet je wat ik nu zou willen? Naakt rondlopen. Niet hier. Thuis. Met mijn lus in de hand. Begeleid door dit nummer. En als het enigszins meezit nog neuken ook. Heel vuig misschien zelfs. Want door de achtergrondmuziek zou je je altijd kunnen beroepen op het bedrijven van de liefde.
Ik vroeg me af of ik mezelf hiermee in een niemandsland plaatste.
Een lullig eilandje, dat vaart onder de vlag van alles wat maatschappelijk onaanvaardbaar is.
Door de wens die ik, hoe kort ook, weldegelijk had.
Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk klikt iedereen wel eens drie keer met zijn hielen tegen elkaar in de hoop dat hij thuis zijn ogen weer opent. Om zich daar over te geven aan, nu ja, dingen.
Misschien wel iets met hopjesvla.
Alleen schrijft niet iedereen dat op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten