Je mag er dus niet alleen niet fietsen, je mag zelfs niet met je fiets aan de hand lopen. Ik sluit niet uit dat op de gedachte aan een fiets een sanctie staat.
Niemand weet precies waarom. Niemand wil precies weten waarom.
Wat men wil, is kunnen doorsteken. Met de fiets aan de hand.
De enige andere optie is namelijk omlopen. Wat indruist tegen de logistieke realiteitszin. Want je bent je er continu van bewust. Dat je omloopt.
Het leidt onherroepelijk tot burgerlijke ongehoorzaamheid.
Vandaar die bewakers. Waarvan overigens niet duidelijk is of ze beveiligingsbeambten zijn of politie. Hun wit-oranje reflecterende jassen zeggen politie. Maar het riekt naar camouflage.
Gistermiddag stak een meisje met haar fiets aan de hand het gewraakte gebied over. De bewaker liep of haar af. Hij zei norse dingen. Het meisje beloofde beterschap en liep verder. Daarop werd hij een heel serieuze bewaker.
Hij liep achter haar aan en maande haar tot stoppen. Het meisje was bijna bij de doorgang en negeerde hem logischerwijs. Daarop nam hij een ferme stap, een sprong bijna, en pakte haar bagagedrager vast. Dat deed hij echt.
Om zich vervolgens met een schouderduw voor haar te wurmen, zodat hij haar pad kon blokkeren. Je zou, gezien de context en het vergrijp, kunnen zeggen dat hij hard optrad.
Je werk serieus nemen is een eigenschap die te prijzen valt. Menselijkheid is dat ook.
Toen ik me bij de trapingang naar het CS omdraaide stond de bewaker nog altijd vermanend voor het meisje. Een volwassen man. En ik dacht: hij gaat haar terugsturen.
Er is er altijd wel eentje die het voor de rest verpest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten