Hugo is één jaar oud geworden vandaag.
We hebben geen cadeautje voor hem gekocht, want hij begrijpt niet dat hij jarig is, noch wat een cadeautje is.
Toen ik vanochtend voor hem zong onderstreepte zijn blik die stelling.
Hij had wel een cadeautje voor ons.
Een waarlijk goedgevulde luier.
De volwassen geur onderstreepte dat hij inderdaad ouder wordt.
Op 2.
Liverpool. Wat een publiek. Wat een team. Wat een instelling.
En vooral: wat een tempo.
Je moet wedstrijden uit de eredivisie versneld afspelen wil je het kunnen bijbenen.
Op 3.
Rafael van der Vaart stond klaar om in te vallen voor het laatste half uur van de wedstrijd die al gespeeld was. Hij schudde de benen even los, sprong wat omhoog en nam nog een slokje water. Naast hem stond Juande Ramos, coach van Real Madrid. Goeie Spaanse kop. Volle bos haar en daaronder de geknepen blik die beleving veinsde.
Ramos vulde het oor van Van der Vaart met een onophoudelijke stroom aanwijzingen.
Van der Vaart nam nog een slokje water, knikte afwezig en staarde in de verte. Hij zit al weken op de bank. Hij wilde niet knijpen. Of in de zone spelen. Hij wilde de wei in. Lekker ballen, in zijn eigen zone.
Het was een onbedoeld hoogtepunt van de wedstrijd, daar aan de zijlijn.
Een schouwspel dat eens te meer duidelijk maakte hoe gering de invloed van een trainer kan zijn.
Op 4.
Ik kan niet meer poolen. Echt niet, denk ik.
Het vreet aan me.
Op 5.
Soms denk ik: je bent nu op het verste punt in je leven. En nu. En nu.
En dan vraag ik me weleens af hoeveel ik nu, per saldo, eigenlijk ben opgeschoten.
Gelukkig kan ik nu altijd zeggen dat ik dat toen dacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten