Iets zorgde voor een associatie met lang geleden.
Wat dat iets was weet ik niet meer.
Associaties moet je binnenlaten. Meer niet. Geen waarom, geen waarvandaan.
God weet wat je allemaal tegenkomt.
Maar iets maakte dat ik dacht aan 1986. Toen een vriendje ons uitnodigde om na school bij hem thuis video te komen kijken. Hij had drie kwartier MTV opgenomen.
Op VHS.
En wij keken ernaar. Naar Ray Cokes, Marcel Vanthilt en Christiane – Oh, Christiane – Backer. En we zagen muziekvideo’s en een show die nog lang favoriet zou blijven.
Remote Control. Voor wie het niet kent, twee woorden: Snack Break!!
De volgende dag vertelde je erover. Ik heb gisteren drie kwartier MTV gekeken. Maus heeft het op video.
Men vond je stoer. Zonder een zweem van ironie.
In Amsterdam hangen posters in de stad. De boodschap: je kunt porno kijken in de tram. Op je mobiele telefoon.
Er gebeurde niets met me, behalve een melancholisch besef.
Er is geen verwondering meer.
Het is hoogste prijs van vooruitgang.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
zo is het. en dat terwijl juist verwondering de basis van filosofie is. weggespoeld, samen overigens met alle m uit tv, in het doucheputje van de vaart der volkeren.
Ze weten niet wat ze gemist hebben. Misschien troost dat.
Wij hadden tenminste Marcel Vanthilt nog ja. Laat die porno maar zitten.
btw: leuke weblog heb je! Even verder snuffelen.
Een reactie posten