Terwijl ik dan sta te kletteren hoor ik hem dichterbij komen.
Zijn handjes klappen in rap tempo op de vloer en hij hijgt en grinnikt.
Als een bezetene.
Meestal ben ik nog niet helemaal klaar als hij zich al aan mijn broekspijpen omhoog trekt. Dan kijkt hij om mijn been heen om te zien hoe het water wegloopt als ik doortrek. Hij vindt doortrekken bijzonder interessant. Eigenlijk vindt hij alles bijzonder interessant.
Omdat het lastig is een en ander af te ronden met een klein mannetje dat aan je benen trekt, doe ik de deur naar het toilet weleens dicht.
Vervolgens hoor ik hoe Hugo halt houdt voor de deur. Een fractie later komt het besef.
Papa is weg. Zojuist was hij hier nog. Maar nu is hij weg. En misschien blijft hij wel weg.
Vanuit het toilet hoor ik dan hoe hij begint te huilen. Want hij wil zijn papa terug.
Het zijn momenten waarop ik onnoemelijk gelukkig ben.
4 opmerkingen:
infantiel sadistisch = heij
haha jeij begrijpt mij verkeerd.
maar a la, heb de voorlaatste regel aangepast.
zodat ie duidelijk is.
bull=lui.
Over tien jaar zegt ie: pa doe de deur alsjeblieft dicht zeg, jezus.
Over dertig (veertig?) jaar zegt ie: pa je moet de deur niet op slot doen, dan kunnen we je toch niet helpen als er wat is!
Dus ja, geniet nog maar even.
@emma: zo had ik het nog niet bekeken, maar dat is een verdomd goed punt inderdaad...
Een reactie posten